سررشته را از دست ندهیم

به گزارش وبلاگ خطاطی، در روزهای اخیر اخبار امیدوارکننده ای از شکل گیری توافقی تازه میان ایران و گروه 1+5 به گوش می رسد که می تواند تأثیرات چشمگیری بر تغییر شرایط تعاملات بین المللی و شرایط محیطی اقتصاد ایران داشته باشد. این موضوع حتماً برای فعالان بخش خصوصی مایه خوشحالی و امیدواری است اما در کنار این خوشحالی و امیدواری سایه ای از ترس و نگرانی هم نسبت به تبعات منفی این تحولات وجود دارد که باید جدی گرفته گردد.

سررشته را از دست ندهیم

حبل المتین سیاستگذاری اقتصاد ایران، برای خروج از این شرایط سخت و بحران های پی درپی، بی هیچ تردیدی سیاست های ابلاغی اقتصاد مقاومتی است و مهم ترین نگرانی فعالان واقعی بخش خصوصی اقتصاد کشور در خصوصتوافق جدید این است که مبادا گشایش های بین المللی موجب بی توجهی مجدد سیاستگذاران و کارگزاران حاکمیتی عرصه اقتصاد به اصول اقتصاد مقاومتی گردد. اگر بخواهیم کل آموزه ها و توصیه های نهفته در سیاست های ابلاغی اقتصاد مقاومتی را در یک عبارت خلاصه کنیم؛ آن عبارت ساختن اقتصادی درون زا و برون گرا است.

آنچه فعالان اقتصادی را نسبت به توافق جدید با 1+5 خوش بین و امیدوار می نماید این واقعیت است که گشایش های ناشی از این توافق می تواند جهت برون گرایی اقتصاد ایران را هموار کند و آنچه ما را در خصوص این توافق نگران می سازد بی توجهی احتاقتصادی مدیران حاکمیتی به موضوع درون زایی اقتصاد، پس از تسهیل دسترسی به دلارهای نفتی و سایر درآمدهای ارزی ناشی از خام فروشی هاست.

اقتصاد ایران بیش از 6دهه درگیر سیاست های توسعه نفتی نامتوازن و آمرانه و دولت محوری بوده که ساختارهای اقتصاد کلان و مناسبات فراوری و تجارت را دچار اعوجاجات جدی ساخته است. سیاست های اقتصاد مقاومتی جهتی روشن، اما سخت، برای انجام اصلاحاتی است که اقتصاد ایران را از این اعوجاجات نجات داده و درون زایی آن را احیا می نماید.

ترس فعالان اقتصادی بخش خصوصی معیناً از این است که با دسترسی به منابع آسان و ارزان ناشی از خام فروشی، مدیران حاکمیتی عرصه اقتصاد، دریافت تصمیم های سختی که برای بازسازی ساختاری اقتصاد ایران موردنیاز است را بازهم به تعویق بیندازند و به نمایش های مبتنی بر پول پاشی و خلق رفاه بادکنکی با توزیع یارانه و توسعه گلخانه ای و دستوری صنایع غیربهره ور و غیرمولد روی بیاورند.

آنچه را که به طور معین می توان به عنوان انتظارات فعالان بخش خصوصی از دولت و سایر ارکان حکمرانی اقتصادی کشور برشمرد شاید بتوان در عناوین ذیل گنجاند:

یکم: اهتمام به فرایند بهبود مستمر فضای کسب وکار به وسیله ارائه یک برنامه زمان بندی معین و فرادولتی برای ساماندهی قوانین و مقررات حاکم بر فضای اقتصاد و فرایندهای مقررات گذاری و ارائه خدمات دولتی موردنیاز فعالان بخش خصوصی. هرچند بهبود فضای کسب وکار فرایندی مستمر و خاتمه ناپذیر است اما قطعاً با اعمال یک اراده قانونی و سیاسی فرادولتی و ساخت یک اجماع ملی در یک دوره کوتاه 4یا 5ساله بخش مهمی از معضلات فعلی قابل مرتفع کردن هستند.

دوم: اصلاح ساختار اقتصادیه عمومی، محدود کردن دسترسی دولت ها به منابع ملی بین نسلی و مدیریت هزینه های دولتی در قالب یک بودجه عملیاتی و با قابلیت پاسخگویی در خصوص کارایی و اثربخشی هزینه ها.

سوم: تمهیدات موردنیاز ارتقای ضمانت اجرایی قراردادها و توسعه ساختاری حقوق مالکیت در کشور که نیازمند یک هماهنگی گسترده و قدرتمند میان هر سه قوه است.

چهارم: ارائه یک برنامه زمان بندی معین برای حذف همه یارانه های فراگیر و غیرهوشمند از نظام اقتصادی ایران و جایگزینی آن با یک نظام حمایت اجتماعی هوشمند.

پنجم: ارائه یک برنامه زمان بندی معین برای اصلاح نظام بانکی، شامل برچیده شدن بساط سود حقیقی منفی که موجب توزیع رانت و گسترش فساد و افزایش ناکارآمدی در این صنعت است و همچنین سازگار شدن این صنعت با استانداردهای بین المللی با هدف پیوستن ایران به شبکه اقتصادی- پولی جهانی و نیز ایجاد زیرساخت های دانش بنیان موردنیاز برای ارتقای کارایی بازار کالاها و خدمات اقتصادی و اعتباری.

ششم: اصلاح الگوی تنظیم گری دولت در بازارهای گوناگون و حرکت از مداخلات موردی و غیرقابل پیش بینی قیمت محور، به تنظیم گری هوشمند معطوف به افزایش ثبات و کارایی در بازارها، با حفظ حق مالکیت مردم و فعالان اقتصادی بر اموال و دارایی هایشان.

اجرای این شش فقره که بخش مهمی از مسائل و موانع در جهت احیای درون زایی اقتصاد ایران را رفع می نماید نیازمند اتخاذ تصمیمات سختی است و طبیعتاً ممکن است در برخی گروه های ذی نفع نارضایتی ها و در بخش هایی از اجتماع تلاطماتی را هم به همراه داشته باشد.

فعالان بخش خصوصی واقعی امیدوارند دولت از منابع به دست آمده ناشی از توافق جدید با گروه 1+5 ، به عنوان سرمایه ای برای پشتیبانی از اجرای این شش اقدام کلیدی استفاده کند و از تکرار الگوی آزموده و پرزیان سوبسیدپاشی و توسعه دامنه دخالت در بازار با ابزارهای اقتصادی ناشی از این منابع جدا خودداری کند.

منبع: اتاق بازرگانی ایران

به "سررشته را از دست ندهیم" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "سررشته را از دست ندهیم"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید