این قرص خوراکی انسولین، انسولین را به صورت مستقیم با ریز موتورهای شیمیایی وارد روده و سپس جریان خون می نماید - وبلاگ خطاطی

به گزارش وبلاگ خطاطی، چقدر خوب می شد که بیماران به جای تزریق انسولین می توانستند دوز مورد احتیاج را بخورند. اما عملا در دیابت نوع یک چنین چیزی غیرممکن بوده و انسولین خوراکی موثر یک رویا است.

اما حالا تیمی از دانشمندان از یک قرص خوراکی رونمایی نموده اند که به وسیله ریز موتورهای شیمیایی، انسولین را به روده بزرگ موش ها تحویل می دهد.

افراد مبتلا به دیابت نوع یک باید سطح گلوکز خود را به دقت مدیریت نمایند، این کار معمولاً با تزریق دوره ای انسولین انجام می گردد. مسلم است که خوردن یک قرص بسیار ساده تر است، اما متأسفانه انسولین مولکول شنماینده ای است که قبل از رسیدن به روده در اسید معده تجزیه می گردد و عملا به جریان خون نمی رسد.

انسولین خوراکی از دیرباز یک هدف کلیدی برای دانشمندان بوده، زیرا بعضی از فرمول های آن در مراحل پیشرفته آزمایش های بالینی انسانی هستند. کار اخیر راه هایی را برای کپسوله کردن این هورمون در پوشش های محافظ برای سالم ماندن در محیط اسیدی شدید معده آنالیز نموده، اما هنگامی که به روده می رسد، انسولین همچنان به طور غیرفعال به وسیله غشاء به جریان خون منتشر می گردد.

کوشش های دیگر به این صورت اجرا شده که نانوذراتی وارد جریان خون می شوند و تنها زمانی که سطح گلوکز افزایش می یابد، انسولین آزاد می نمایند. بعلاوه با کپسول هایی با میکروسوزن هایی که مستقیماً انسولین را به مخاط معده تزریق می نمایند یا کپسول های روباتیکی که در دیواره روده نفوذ می نمایند ، کوشش نموده اند این مشکل را رفع نمایند.

اما در تحقیق تازه، دانشمندان در چین یک قرص خوراکی ساخته اند که نه تنها انسولین را به طور ایمن به روده بزرگ منتقل می نماید، بلکه بلکه سپس به صورت فعال وارد خون می گردد. این کار به کمک میکروموتورهای شیمیایی که قرص را به حرکت در می آورند، انجام می گردد.

قرص های 3 میلی متری حاوی ریزذرات منیزیم با محلولی حاوی انسولین و لایه ای از لیپوزوم ها هستند که با جوش شیرین مخلوط شده و در نهایت در محلول نشاسته استری پوشانده شده اند. هر کدام از این مواد نقش خاصی دارند.

نشاسته از قرص ها محافظت می نماید تا به وسیله معده به روده بزرگ برسند. پس از رسیدن، قرص ها تجزیه می شوند تا زمانی که میکروذرات باز شوند.

آنگاه منیزیم با آب واکنش داده و جریانی از حباب های گاز هیدروژن فراوری کند و این قرص را به سمت پوشش روده بزرگ راهنمایی می نماید، جایی که می تواند به طور موثرتری جذب گردد.

در آزمایش هایی که روی موش ها انجام شد، محققان دریافتند که این قرص های انسولین خوراکی می توانند به مقدار قابل توجهی سطح گلوکز در جریان خون حیوانات را برای بیش از پنج ساعت کاهش دهند. سطح گلوکز تقریباً به میزان سطوحی بود که انسولین تزریقی ایجاد می گرد.

البته هنوز کارهای زیادی برای انجام به جای مانده است، این تیم می گوید که این سیستم نه تنها گامی به سوی قرص های انسولین خوراکی است، بلکه می تواند برای ساخت اشکال خوراکی سایر داروهایی که تزریقی هستند، استفاده گردد.

این تحقیق در مجله ACS Nano منتشر شده.

منبع: انجمن شیمی آمریکا