خاطرات قاسم آهنین جان از 10 تن از اهالی ادب و هنر منتشر شد ، از بیژن الهی تا احمد محمود - وبلاگ خطاطی

به گزارش وبلاگ خطاطی هنرآنلاین نوشت: قاسم آهنین جان شاعر، با این شرح که تا پیش از انتشار کتاب سپید از گل ها چهره ها در باران تجربه ای در نثر به غیر از نوشته های پراکنده مناسبتی نداشتم به هنرآنلاین گفت: هر چه تا به امروز نوشتم و نشر یافته شعر است. به همین دلیل این کتاب را پیش از انتشار ابراهیم گلستان و محمود دولت آبادی خوانده اند و هر دو معتقد بودند کاری که در نثر باید انجام می شد را انجام داده ام.

او با بیان این که کتاب درباره 10 نفر است که هیچ کدام در قید حیات نیستند، اضافه کرد: بیژن الهی، نصرت رحمانی، محمدعلی سپانلو، قاسم هاشمی نژاد، منوچهر آتشی، هوشنگ بادیه نشین، بیژن جلالی، احمد محمود، شاپور بنیاد و محمود شجاعی اشخاصی هستند که به آن ها در این اثر پرداختم. به غیر از هوشنگ بادیه نشین با همه در یک مقطع سنی دوست بودم و معاشرت داشتم. خاطرات و تجربیات بسیار خوبی را پشت سر گذراندم. وقتی از اهواز می آمدم و میهمان این افراد بودم در مدت ملاقات مسایلی پیش می آمد که نمی خواستم فقط در ذهن خودم باشد پس تصمیم گرفتم این خاطرات را روی کاغذ بیاورم. چون دست آن ها از جهان کوتاه است و نمی خواستم یک نفره به قاضی بروم آمدم درباره هر کدام از این اشخاص با چند صاحب نظر ادبی و هنری گفت وگو کردم که به لحاظ ساختاری نکته مهم کتاب محسوب می گردد. آن ها با این 10 نفر دوستی داشتند و به قول معروف بر آثارشان اشراف و شناخت دارند.

آهنین جان که با چهل شخص هم چون یدالله رویایی، مسعود کیمیایی، آیدین آغداشلو، هوشنگ چالنگی، ابراهیم گلستان، عبدالعلی دستغیب، ضیا موحد، بهاالدین خرمشاهی، ناصر تقوایی، مفتون امینی، ابوتراب خسروی، هوشنگ آزادی ور، احمدرضا احمدی و سیدعلی صالحی در کتاب سپید از گل ها چهره ها در باران گفت وگو داشته، ادامه داد: ارائه کردن نظرات این افراد بسیار سخت بود چون باید هر سخن در جای خودش قرار می گرفت. آن ها دیدگاه های مختلف با نظرات تاثیرگذاری داشتند که باید این خرد روایت ها مونتاژ می شد و پیوندی بین این نظرات بوجود می آمد. برای نگارش کتاب به هیچ مرجع مکتوبی رجوع نکردم. هر نقل قولی بوده دقیقا همان گفته شده است. اما نظراتی هم عنوان شد که ارائه کردن بعضی ضرورت نداشت به همین دلیل از تکنیک مونتاژ در سینما استفاده کردم.

این شاعر کتاب سپید از گل ها چهره ها در باران را تنها اثرش دانست که او را اذیت نموده، درباره چرایی آن گفت: سکانس نهایی پرداختن به این 10 نفر به درگذشت آن ها ختم شده. آن تصویر دریافت مرگ هم در کتاب به این شکل نبوده که فقط به تاریخ مرگ بسنده گردد بلکه به چگونگی سیر مرگ تا لحظه خاک سپاری پرداختم. نکته بسیار دردآور دیگر این بود که بیشتر قریب به اتفاق آن ها به ضرس قاطع به غیر از نصرت رحمانی و احمد محمود در تنهایی از جهان رفتند و خط مشترک در زندگی این افراد بود.

او که این کتاب را در سه بخش خاطرات، گفت وگوی دیگران درباره این اشخاص و مروری بر زندگی آن ها نوشته است، اضافه کرد: این خاطرات به شناخت زندگی آن ها یاری می نماید و البته فقط خاطرات صرف نیست بلکه بار فرهنگی دارد و خود شاعر و پیکره روحی آن ها به نمایش گذاشته می گردد. مثلا گوشه هایی از زندگی احمد محمود ارائه شده که در هیچ جا نیامده است. بدون هیچ داوری خوب و بد می توانیم بگویم تجربه ای است که تا به امروز در ادبیات ما انجام نشده است. نگارش و تدوین این کتاب هفت سال طول کشید و اجرای آن بسیار سخت بود.

آهنین جان هم چنین از مجوز دریافت مجموعه شعر کتاب مینیاتورهای سیاه تنهایی اطلاع داد و شرح داد: این اثر که اواخر شهریور ماه از سوی انتشارات افراز منتشر خواهد شد قرار بود فروردین ماه نشر یابد که به دلیل شیوع ویروس کرونا به تعویق افتاد. کتاب دربرگیرنده حدود 200 قطعه شعر با فضاهای روحی و مولفه های شخصی، سبک و سیاق اشعار دیگرم است. شعر تغییر می نماید ولی چشم من که تغییر نمی نماید. اشعارم حاصل 50 سال کوشش، ممارست و روبرو شدن با هنر و ادبیات است و معتقدم شعر بیش از هر چیز به یک بستر هنری احتیاج دارد.

ذکر خواب های بلوط، شاعر مرگ خویش می داند، خون و اشراق بر ارغوان جوشن ها، بخت تاریک در آفاق بنفشه و پروانه، گلی برای غریبان تا همواره، لمعات خون وکودکی ها در شب سقاخانه عناوین بعضی آثار نشر یافته اوست.