دروازه ورود به مغز - وبلاگ خطاطی

به گزارش وبلاگ خطاطی، می گویند چشم دروازه ورود به مغز است. از طرفی می گویند چشم ما ارتباط عمیقی با قلب مان دارد و دلمان که بشکند اشک مان سرازیر می گردد. ولی قدر مسلم این است که چشم، عضوی است برای تماشا دنیا پیرامون.در این مقاله می خواهیم با این عضو رازآلود و زیبای بدنمان بیشتر آشنا شویم.

دروازه ورود به مغز

نویسنده:دکتر هومن خلیقی

می گویند چشم دروازه ورود به مغز است. از طرفی می گویند چشم ما ارتباط عمیقی با قلب مان دارد و دلمان که بشکند اشک مان سرازیر می گردد. ولی قدر مسلم این است که چشم، عضوی است برای تماشا دنیا پیرامون.در این مقاله می خواهیم با این عضو رازآلود و زیبای بدنمان بیشتر آشنا شویم.

قرنیه

قرنیه قسمت شفاف جلوی کره چشم است که از پشتش ساختمان های داخلی تر کره چشم (عنبیه و مردمک) دیده می گردد. اگر روی قرنیه ما لکه یا کدورتی وجود داشته باشد، اشیاء را تار می بینیم. اگر انحنای قرنیه مان بیش از حد طبیعی باشد، تصاویر به جای آنکه روی پرده شبکیه مان بیفتند، جلوی پرده شبکیه تشکیل می شوند و آن وقت نزدیک بینی (میوپ) پیدا می کنیم.

اگر انحنای قرنیه مان کمتر از حد طبیعی باشد، تصاویر به جای آنکه روی پرده شبکیه مان بیفتند در پشت آن تشکیل می شوند و آن وقت دوربینی (هیپروپ) پیدا می کنیم.

عنبیه و مردمک

عنبیه بخش رنگی پشت قرنیه است که رنگ چشم را معین می نماید. رنگ این بخش در چشم افراد مختلف، فرق دارد و از آبی و سبز تا عسلی و قهوه ای تغییر می نماید. در وسط عنبیه سوراخی به نام مردمک وجود دارد که اندازه نور وارد شده به چشم را تنظیم می نماید. کار مردمک مثل پرده ای است که پشت پنجره آویزان شده و نور ورودی به اتاق را کم و زیاد می نماید.

عدسی

عدسی یک ساختمان شفاف در پشت عنبیه است که در متمرکز کردن دقیق پرتوهای نور روی شبکیه به قرنیه یاری می نماید. ضخامت عدسی چشم در شرایط مختلف تغییر می نماید. بنابراین فرد می تواند اشیاء را در فواصل مختلف (از بی نهایت تا حدود 20 سانتی متری و گاهی نزدیک تر) به طور واضح ببیند.

زجاجیه

زجاجیه مایع ژله مانند شفافی است که داخل کره چشم را پر می نماید و به آن شکل می دهد. زجاجیه از پشت عدسی تا روی پرده شبکیه وجود دارد.

صلبیه

صلبیه بخش سفید رنگ نسبتاً محکمی است که دورتا دور کره چشم (به جز قرنیه) را می پوشاند و از ساختمان های داخل کره چشم محافظت می نماید. این بخش از چشم اثر مستقیمی در فرآیند بینایی ندارد و در واقع مثل یک اسکلت خارجی از کره چشم محافظت می نماید.

عضلات چشم

برای آنکه بتوانیم اشیاء را در جهات مختلف ببینیم، ضروری است بتوانیم چشم را در جهات مختلف (بالا، پایین، چپ و راست) بچرخانیم.

حرکات کره چشم در هر چشم به وسیله 6 عضله کوچک که به اطراف کره چشم می چسبد، کنترل می گردد. بیماری این عضلات یا عدم هماهنگی آنها می تواند به انحراف چشم یا لوچی منجر گردد.

عصب بینایی

عصب بینایی که رابط کره چشم و مغز است از عقب کره چشم خارج می گردد و به مغز می رسد. این عصب پیغام های بینایی را به مغز ارسال می نماید و این پیغام ها در مغز تفسیر می شوند.

پلک

پلک ها در حقیقت ساختمان های تمایز یافته ای از جنس پوست و عضلات زیرپوستی هستند که دو وظیفه مهم دارند: اول آنکه مثل یک دیوار دفاعی جلوی قسمت عمده ای از کره چشم را می گیرند، دوم آنکه پلک ها هر 5 تا 10 ثانیه یک بار باز و بسته می شوند که این امر به شسته شدن میکروب ها و ذرات خارجی از سطح چشم یاری نموده و در حقیقت سطح چشم را جارو می نماید. به علاوه باز و بسته شدن پلک ها به توزیع یکنواخت اشک روی کره چشم یاری می نماید.

مژه ها مثل یک صافی از ورود گرد و غبار و ذرات مختلف به داخل چشم جلوگیری می نمایند.

شبکیه

شبکیه یک پرده نازک حساس به نور (شبیه فیلم عکاسی) است که در عقب کره چشم واقع شده است. پرتوهای نوری که به شبکیه برخورد می نمایند به پیغام های عصبی تبدیل می شوند که به وسیله عصب بینایی به مغز منتقل شده و در مغز تفسیر می شوند.

در شبکیه انسان انواع مختلفی از سلول های گیرنده نوری وجود دارد که مقدار حساسیت آنها به نور فرق دارد. گیرنده های نوری استوانه ای بیشتر برای دید در محیط های تاریک به کار می فرایند. گیرنده های مخروطی برای تشخیص رنگ و جزییات ظریف تمایز یافته اند. ترتیب قرارگیری این سلول ها در شبکیه طوری است که در ناحیه مرکزی شبکیه (ماکولا) تعداد گیرنده های مخروطی بیشتر است. بنابراین وقتی فردی به صورت مستقیم به شیئی نگاه می نماید تصویر آن شیء مستقیماً روی ماکولا در جایی می افتد که تعداد سلول های مخروطی بیشتر است و در نتیجه شیء با وضوح بیشتری مشاهده می گردد.

کار اصلی چشم این است که نورهایی را که از خارج دریافت می گردد، طوری روی پرده شبکیه متمرکز کند که تصویر دقیقی از شیء مورد نظر روی پرده بیفتد. شبکیه، این تصاویر را به صورت پیغام های عصبی به مغز ارسال می نماید و این پیغام ها در مغز تفسیر می شوند.

بنابراین برای واضح تماشا، قبل از هرچیز ضروری است که نور به طور دقیق روی پرده شبکیه متمرکز گردد. ساختمان چشم شبیه یک کره است. در قسمت جلویی این کره یک پنجره شفاف به نام قرنیه وجود دارد.

نور از محیط خارج وارد قرنیه شده و پس از عبور از مردمک به عدسی می رسد. عدسی، نور را به صورت دقیق روی شبکیه متمرکز می نماید تا تصویر واضحی روی شبکیه ایجاد گردد.

لابد می دانید که به گالیله می گویند پدر ستاره شناسی ولی شاید ندانید که او از بابت مشکل بینایی اش سال ها رنج می برده و اواخر زندگی اش در سال 1642 میلادی کور شده است. او چند سال قبل از نابینایی اش، فیزیک نجوم را با این یافته اش متحول کرد: زمین به دور خورشید می چرخد، نه برعکس!

گالیله در شهر فلورانس ایتالیا به خاک سپرده شده ولی بعضی دانشمندان می خواهند با نبش قبر وی، دی ان ای او را استخراج و آزمایش نمایند. آنها معتقدند اگر بتوانند کشف نمایند چه مسئله ای در چشمان او وجود داشته، شاید بتوانند از مدل های کامپیوتری برای خلق دقیق تر آن چه او در تلسکوپ می دیده، استفاده نمایند.

بریل که خودش در کودکی نابیناشد، خط بریل را برای نابینایان ابداع کرد.

خورخه لوییس بورخس، نویسنده مشهور آرژانتینی، در 56 سالگی به دلیل نوعی بیماری مادرزادی، بینایی اش را از دست داد.

هلن کلر، نویسنده مشهور آمریکایی که فیلم ها و نوشته های زیادی درباره او وجود دارد، در کودکی، حس بینایی و شنوایی خود را از دست داد.

منبع:http://www.salamat.com

منبع: راسخون