آیا شکر، کلید درمان مسائل ریوی است؟ - وبلاگ خطاطی

به گزارش وبلاگ خطاطی، تحقیقات تازه بر روی موش ها نشان می دهد که در دسترس بودن گلوکز (یک قند ساده) در محیط ریه، می تواند بر پاسخ ایمنی تأثیر بگذارد. نویسندگان این مطالعه معتقدند که ما می توانیم از این اطلاعات برای توسعه درمان های بهتر بیماری های تنفسی استفاده کنیم.

میلیون ها نفر در سراسر دنیا با شرایط مزمن تنفسی زندگی می نمایند. به عنوان مثال، با توجه به دفتر پیشگیری از بیماری ها و ارتقاء سلامت، 25 میلیون نفر در ایالات متحده دچار آسم هستند که یک بیماری تنفسی مزمن همراه با تنگی نفس است.

با توجه به اینکه بسیاری از افراد احتیاج به مراقبت از سلامت تنفسی خود دارند، محققان دائما در جستجوی اکتشافاتی هستند که بتواند درمان های تازه و بهتری را ارائه دهد.

در حال حاضر، مطالعه ای که به وسیله محققان دانشگاه منچستر در انگلیس بر روی موش ها اجرا شده است، یک ارتباط جالب بین حضور گلوکز در محیط ریه و رفتار ماکروفاژها را نشان می دهد. ماکروفاژها، سلول های اختصاصی ایمنی هستند که می توانند باعث التهاب شوند.

یافته های این تحقیق که در مجله ایمونولوژی طبیعت وجود دارد، پیشنهاد می نماید که از یک طرف، مسدود کردن گیرنده های قند در ریه ممکن است به کاهش التهاب در شرایط تنفسی مزمن یاری کند و از سوی دیگر، افزایش سطح گلوکز در محیط ریه می تواند باعث تسهیل پاسخ ایمنی در افراد مبتلا به عفونت های تنفسی خاص باشد.

محقق اصلی پژوهش، پروفسور اندرو مک دونالد، از دانشگاه منچستر می گوید: بیماری های تنفسی باعث درد و رنج بسیار شدید در هر دو دنیا در حال توسعه و دنیا پیشرفته می گردد.

او ادامه می دهد: این ایده که تغییر سطوح گلوکز در ریه ها می تواند روزی عامل مهمی در درمان این نوع بیماری ها باشد، فوق العاده هیجان انگیز است.

یک کشف مجذوب کننده

محققان با آزمایش بر روی مدل های موش، بر نوع خاصی از سلول های ایمنی یعنی ماکروفاژها متمرکز شده اند. ماکروفاژها در مسائل تنفسی و آنچه که ممکن است بر پاسخ آنها تاثیر بگذارد، نقش دارند.

ماکروفاژها سلول های سفید خون هستند و نقش اصلی آنها شناسایی و تخریب موجودات بالقوه مضر خارجی مانند باکتری ها و بعلاوه سلول های خرابی است که در صورت تجمع بیش از حد می توانند مضر باشند.

در پژوهش حاضر، دانشمندان ارتباط جالبی بین فعالیت ماکروفاژها در ریه ها و حضور گلوکز داشتند که یک ماده مغذی کلیدی سلولی است.

پروفسور مک دونالد و تیمش این موش ها را با اینترلوکین -4 درمان کردند. اینترلوکین -4 پروتئینی است که سیگنال ها را به سلول های ایمنی منتقل می نماید، و معمولا باعث فعال شدن واکنش ایمنی می شوند.

محققان دریافتند ماکروفاژهایی که قادر به برداشتن گلوکز نیستند، به اینترلوکین -4 پاسخی نداشتند.

پروفسور مک دونالد می گوید: در طی التهابی که در آسم و عفونت کرم انگلی مشاهده می گردد، به نظر می رسد که گلوکز و استفاده از گلوکز باعث فعال شدن ماکروفاژ در ریه ها می گردد.

محققان گفتند: التهاب همواره یک عمل متعادل نماینده ظریف است. التهاب بیش از حد می تواند به ما آسیب برساند، و التهاب کم تنها باعث مقداری عفونت می گردد، اما توانایی سلول ها برای مصرف یا استفاده از گلوکز، یک حوزه دیگری است که ممکن است برای تنظیم دقیق این تعادل بهره برداری گردد.

مشکل ماکروفاژها در موش و مردها

با این حال، این تیم تنها تا به حال ارتباط بین جذب گلوکز در ماکروفاژها و پاسخ های التهابی در جوندگان را مشاهده کرد. در آینده، محققان اذعان می نمایند که آنها باید تأیید نمایند آیا این ارتباط در انسان ها نیز صدق می نماید یا خیر.

پروفسور مک دونالد به ما گفت: همانطور که این یک مطالعه بنیادی در موش است، برنامه های کاربردی بالینی از حال حاضر بسیار دور است و احتیاجمند تحقیقات زیادی در زمینه استفاده از سلول های انسانی است.

او بعلاوه هشدار داد که محققان هنوز درک کاملا درستی از نحوه کارکرد ماکروفاژها در ریه های انسان ندارند و این شکافی است که دانشمندان باید در آینده به آن پاسخ دهند.

پروفسور مک دونالد گفت: یکی از محدودیت های ما در حال حاضر، درک اولیه پیچیدگی و تنوع ماکروفاژهای راستا هوایی انسانی و نحوه مقایسه آن با آنچه که ما در موش ها می دانیم، است.

نوع سلول های ماکروفاژها در موش ها و مردان بسیار مشابه به هم هستند، اما البته، می تواند تفاوت های کلیدی در نحوه برداشت و استفاده از گلوکوز در آنها وجود داشته باشد، و آنالیز و درک احتمال درمان انسان ها به وسیله این کشف تازه بسیار حائز اهمیت است.

با این حال، طبق نظریه محققان، یافته های کنونی نشان می دهد که ممکن است راهی برای تأثیرگذاری بر مقدار گلوکز در ریه ها باشد تا بتوانند فعالیت ماکروفاژ را بعنوان بخشی از درمان های مختلف برای ریه ها کنترل نمایند.

درمان استنشاقی شکر

پروفسور مک دونالد شرح می دهد: اطلاعات ما نشان می دهد که توسعه آینده درمان هایی که گلوکز را هدف قرار می دهند، می تواند راهی برای تنظیم التهاب در راستاهای هوایی باشد.

به عنوان مثال، او به ما شرح داد: در شرایطی که التهاب می تواند آسیب برساند مانند آسم، مسدود کردن توانایی سلول های ایمنی برای برداشتن گلوکز می تواند به منظور کاهش التهاب مضر مورد استفاده قرار گیرد.

از سوی دیگر، او ادامه داد: در شرایطی که احتیاج به افزایش فعال سازی سلول های ایمنی وجود دارد، برای مثال، برای کشتن عامل عفونی مانند باکتری هایی که باعث سل می گردد، مدیریت گلوکز می تواند برای افزایش التهاب مفید برای مدت کوتاهی استفاده گردد.

محققان معتقدند که درمان کوتاه مدت استنشاقی در آینده می تواند یک رویکرد مفید در درمان مسائل تنفسی باشد. اما ابتدا باید دقیقا بدانیم که چگونه این دانش تازه را اعمال کنیم.