چه کسانی صادق زیباکلام را ربودند؟ - وبلاگ خطاطی

به گزارش وبلاگ خطاطی، صادق زیباکلام عکسی از روزنامه کیهان مربوط به سال 58 که تیترهایی درباره ربوده شدنش در آن درج شده بود در صفحه اینستاگرام خود منتشر کرد. او ماجرای 21 مهر سال 58 را اینگونه بازگو کرد:

سخنی به اغراق نرفته اگر گفته گردد که بحران کردستان مهم ترین بحران بعد ازانقلاب بود. بخش های وسیعی از استانهای آذربایجان غربی و کردستان به اشغال نیروهای مسلح اکراد درآمده بود. خواست اصلی آنان خودمختاریبود. منتهی هیچ تعریف مشخصی از خودمختاری وجود نداشت. گروه های مارکسیست و چپگرا تر، تعریفشان از خودمختاری با جریانات میانه روتر همچون حزب دمکرات کردستان فرق میکرد. همانقدر که در کردستان جریان واحدی وجود نداشت، در تهران هم هیچ چه باید کردی؟ و نقشه راهی برای کردستان وجود نداشت. بعضی معتقد به راهکار نظامی بودند؛ بعضی گرایش به مصاحبه و بعضی هم اساسا حرکت نمودها را منبعث ازتوطئه های آمریکایی ها می دانستند.

اواخر اردیبهشت ماه حزب دمکرات کردستان یک گردهمایی بزرگی در نقده که جمعیت آن ترک و کورد بودند براه می اندازد. تیراندازی که در محل میتینگ حزب صورت می گیرد بسرعت تبدیل به یک جنگ داخلی میان نمودها و ترکها می گردد. نیروهای نظامی که توسط جناب حسنی امام آدینه اورمیه به نقده اعزام میشوند باعث عقبنشینی نمودها می شوند. جدای از تلفات درگیری، هزاران کرد ساکن نقده و روستاهای کردنشین اطراف آن به مهاباد می گریزند.

من درآن مقطع در معاونت نخست وزیری در امورانقلاب بودم. در ابتدا با دکتر ابراهیم یزدی کار می کردم. با رفتن ایشان به وزارت خارجه، مسئولیت دفتر بر عهده دکتر چمران قرار می گیرد. قرار می گردد که هیاتی از سوی مهندس بازرگان نخست وزیر به مهاباد رفته و کوشش نماید آوارگان کرد را بازگرداند. قرعه فال بمن اصابت می نماید. مهندس بازرگان از چمران می پرسند این زیباکلام کیه؟ میگن توده ای هست. چمران می گوید من او را نمی شناسم و دکتر یزدی او را معرفی نموده. ازیزدی می پرسند و ایشان هم می گویند، من هم اورا نمی شناسم و دکتر ملکی اورا معرفی نموده. هردو آنان میگویند که ماموریتش امنیتی-نظامی نیست. بعلاوه کارهای محوله اش را خیلی خوب انجام میدهد.

نزدیک یکماه ماندم و یک گزارش جامع پیرامون چه باید کرد؟ درکردستان تهیه کردم. اماسپاه، خلخالی، حسنی و تیمسار ظهیرنژاد بشدت بهم ظنین بودند که با دمکراتها همکاری میکنم. ایضا کومله، شیخ عزالدین حسینی، چریک های فدایی خلق و مجاهدین هم من را یک مامور امنیتی می دانستند که وظیفه ام شناسایی نیروهای انقلابی کرد برای سپاه است. و همانها هم مرا انتها ربودند.

معتقدم بعدازچهل سال،با کمال تاسف چیزی درکردستان عوض نشده است.